Rəbbin Qoyunları

İncildə və Əhdi-Ətiqdə keçən heyvan adlarından biri qoyundu. Bir sıra hekayə və məzmurlarda çoban bənzətməsi İlahi, İsa Məsih, qoyun bənzətməsi isə inananlar üçün istifadə edilib. Tanrı inanclıların çobanına, inanclılar isə İlahinin qoyununa, bəzən quzusuna bənzədilir.

Azərbaycanda da insanı qoyuna bənzədərlər ancaq bunun çaları xoş deyil. Bir qayda olaraq, fağır, bəzən axmaq adama qoyun deyilməsini eşitmişəm. Çoban bənzətməsi də onun kimi, kobud, qanacaqsız, bəzən də biliksiz adamlara istinad edir.

Göründüyü kimi, arada bir mədəni-tarixi uyğunsuzluq var. İncili oxuyub orda özünün qoyuna bənzədildiyini görən bəzi inanclılar özlərini rahat hiss etməyə bilərlər. Belə olduqda nəzər almaq lazımdır ki,:

1.     Qədim kültürəl simvollar xüsusən onlar vəhyin anladılmasında istifadə edilirsə, bizim stereotiplərlə dəyərləndirilməməlidi və bir inanclı bu cür dar kültürəl yanaşmadan kənara çıxmağa cəhd etməlidi.

2.     Həmin simvol, bənzətmə vasitəsilə niyə, nəyin, necə anladıldığına daha çox diqqət ayırmaq lazımdı, nəinki onun çağdaş kültürdə yerinə. 

3.     Müqəddəs kitabda işlədilən və bizim dünyarögürüşümüzdəki dəyərləndirmələrə tərs düşən bənzətmələri başqa bir düşüncəyə, bizi bərkə-boşa çəkən bir aləmə qapı kimi görmək daha məqsədəuyğundu.