Həvari Pavlosu Çağıran Səs

Həvari Pavlos tarixi şəxsiyyət olub. Xristianlıqda dərin iz buraxıb, bu inancın istər yayılmasında, istərsə də bir sıra təlimlərinin ərsəyə gəlməsində onun böyük rolu var. Onun yazdığı məktublar Əhdi-Cədidin önəmli parçasını təşkil edir.

Ancaq həvari Pavlos həmişə məsihi olmayıb. Özünün öyrətdiyi kimi, İsrailin Benyamin tayfasından çıxıb, doğulduqdan sonra səkkizinci gün sünnətlənən, fərisi kimi təhsil alan və yəhudi dini qanunlarını qüsursuz yerinə gətirən Pavlos, Musəvilik üçün o qədər içdən və şövqlə çalışırmış ki, İsa Məsih üçün ilk şəhid olaraq adı tarixə keçmiş Stefanos daşlandığı zaman onu öldürməyə gedən insanlar öz pal-paltarlarını baxması üçün onun yanında buraxıblarmış.

Hələ bu azmış kimi, Pavlos, xristianlıqdan öncəki adıyla Saul, məsihiləri yaxalayıb cəzalandırmaq üçün Yerusəlimdəki dini rəhbərlərdən özəl icazə alır və Dəməşqə gedir.

Dəməşqə yaxınlaşarkən onun başından keçən hadisə Saulun həyatını kökündən dəyişir və beləcə yazılarıyla iki min ili aşıb bizə məsih düşüncəsini öyrədən insan doğulur.

Əhdi-Cədidin nəql etdiyinə görə, Saul Dəməşqə yaxınlaşanda parlaq bir işıq onun gözlərini qamaşdırıb onu yerə vurur və sonra da bir səs ona “Saul, Saul, mənə niyə əziyyət verirsən?” deyir. Saul səsdən kim olduğunu soruşanda səs ona İsa Məsih olduğunu söyləyir. Bu hadisədən sonra Saulun gözləri tutulur. Onunla olsa da heç bir şey eşitməyən və görməyən yol yoldaşları Saulu Dəməşqə gətirirlər.

Bundan o tərəfəsini mən sizə deməyim, istəyən “Həvarilərin Əməlləri” kitabında ətraflı oxuya bilər.

Məni bu hekayətdə maraqlandıran Tanrının insanları, bu halda həvari Pavlosu, kəskin bir şəkildə və qəfildən özünə döndərməsidi. Yəqin, İlahi hər kəsə həmin şəxsin şəxsiyyətinə, kimliyinə uyğun bir şəkildə müraciət edir. Birinə qəfil, dramatik bir səs kimi, ikincisinə təkrarlanan yuxu kimi, üçüncüsünə intuisiya, dördüncüsünə, ilham vasitəsilə, beşincisinə sadə bir təsadüflə. Kim bilir, bəzilərinə bir yanlışlıq vasitəsilə də Rəbb müraciət edər. Və ya həvari Pavlosun öyrətdiyi kimi Rəbb bizə öz ruhumuz vasitəsilə, içimizdən, dərindən gələn həsrətlə də özünü aça bilər.

Qutsal Olanın çağrışına cavab verən həvari Pavlos öyrətdiyi kimi də yaşayıb. Bir neçə dəfə daşlanmaqdan qurtulan, dəfələrlə döyülən, qamçılanan, bir neçə dəfə həbs edilən bu insan özünü tamamən inanca vermiş bir həyatın müccəsəməsidi. Qurduğu kilisələrə yük olmamaq üçün öz əliylə çadır tikib satan və yaşayan, Yerusəlimdəki kasıb məsihilərə yardım etmək məqsədilə Roma imperiyasının başqa yerlərindəki kilisələri ayağa qaldıran, ittiham edildiyi zaman önünə çıxarıldığı hökmdara özündən daha çox İsa Məsihdən danışan, Afinada olduğu zaman o vaxtın elmlər akademiyasına gedib orda Müjdəni tanıtmaq üçün bu günkü dillə desək, mühazirə oxuyan birisi idi həvari Pavlos. 

Rəbb hər kəsi bir cür çağırır. Rəbb hər kəsə qaldıra biləcəyi qədər şiddət, sevgi verər, firavanlıq, ağrı-acı verər. Birisinə, eynilə həvari Pavlos kimi, ağrı-acı dolu, keşməkeşli bir həyat verər. Başqasına nisbətən sakit, yumşaq bir xidmətçilik həyatı verər. Daha başqasını çağırdığında İlahi ona öz övladıyla gizlənqaç oynayan ana kimi davranar: gizlənər və onu tapması üçün övladının rast gələcəyi işarətlər qoyar. Sonra çağırar, sonra görünər, sonra bir daha gizlənər.  

Bütün bu çağrıların hamısında ən önəmli olan, İlahinin səsini eşitmək, onu tanımaq və onu qəbul etməkdi. Musaya yanan koldan danışan İlahini eşitmək, duymaq üçün açıq olmağa ehtiyac var.    

Bəs sizə necə, Alfa və Omeqa necə müraciət edir?